به گزارش علمدار بصیر: صداقت عنصر گم شده ی چند سال اخیر ماست. رئیس جمهور آینده ی ایران اگر "صداقت" نداشته باشد، هیچ کدام از گره های فعلی را نمی تواند باز کند. مردم ایران بی شک کسی را انتخاب نخواهند کرد در آغاز راهش، نه تکلیف خود را با فتنه گران مشخص کرده باشد و نه موضع مشخصی گرفته باشد.
حسن روحانی رنگ بنفش را جای سبز علم کرده تا خود را از گروه های فتنه گر جدا کند، اما هم زمان حمایت قاطبه فتنه گران را با خود دارد.
یکی دیگر از مصداق های عدم صداقت ایشان، در مناظره ها خود را نشان داد. وی در این مناظره ها حرف هایی زد که شایسته ی یک ضد انقلاب فراری بود نه کاندیدای ریاست جمهوری اسلامی ایران. حرف هایی که مقام معظم رهبری هم سخن گفتن درباره یآن حرف های برخی از کاندیداها را به بعد از انتخابات موکول کردند.
از طرف دیگر، حسن روحانی می خواهد چهره ای معتدل از خود نشان دهد اما حمایت هیچ یک از رجال سیاسی میانه رو را پشت سر خود ندارند.
مردی که در تبلیغات خود کلیدی نیم متری با خود حمل می کند و می خواهد با آن کلید قفل های بسته ی هشت سال اخیر را باز کند، آیا نباید در همین شروع کار با مردم صادق تر باشد؟ به دست آوردن دل همه ی گروه های سیاسی و اجتماعی، نه امکان پذیر است و نه در صورت امکان، عواقب خوبی دارد. چرا باید به شکلی رفتار کرد که هم آرای فتنه گران را پشت سر خود داشت و هم آرای بخشی از مردم مومن و متعهد را. البته روحانی تلاش خود را کرده است اما تا این لحظه موفق به جذب حتی یک رای امت حزب الله نشده است و نخواهد شد.
یک کلید قلابی بنفش
حسن روحانی در پایان بیشتر نشست ها و میتینگ های خبریش، یک کلید نیم متری از جیب خودش در می آورد و به شکل خنده داری خود را حلال مشکلات و قفل های بسته معرفی می کند. این کلید که در دست هوادارن ایشان هم دیده می شود، فضای انتخابات را از خشکی در آورده و باعث سرگرمی و تفریح مردم شده است.
حسن روحانی با این کلید می خواهد چکار کند؟ با کدام برنامه و طرحی می خواهد بن بست های فعلی و معضلات اقتصادی را درست کند؟ کارشناسان و اقتصاد دانان همگی متفق القول اند که اقتصاد ایران و تورم موجود و ناکارآمدی تولید، راه هایی می طلبد و چاره ای می خواهد که در طرح و برنامه ی کاندیدایی چون حسن روحانی وجود ندارد و یا کمتر وجود دارد. البته دیگر کاندیداها هم در داشتن برنامه های اقتصادی مشخص برای برون رفت از وضع موجود مشکل دارند.
اما این کلید که خودشان کلید تدبیرش می نامند، از کجا آمد؟
اکبر ترکان، قائم مقام و معاون ستاد انتخاباتی روحانی درباره ایده کلید تدبیر به خبرنگار خبرگزاری ایسنا گفته است: «این کلید مربوط به ستاد هاشمی است و بعد از جمع شدن ستادهای هاشمی جوان‌های مبتکر این ایده آن را به ستاد ما آوردند و ما کلید تدبیر را به عنوان نماد برداشتیم و روی آن کار کردیم.
ترکان در پایان این نشست خبری در پاسخ به این سوال که به شما چه پستی در دولت روحانی پیشنهاد شده است گفت: من بازنشسته‌ام و در حاشیه کمک خواهم کرد؛ در جایی که الان هستم خواهم بود من مشاور روحانی هستم.»
اما بازگردیم به صداقت
اکبر ترکان، قائم مقام و معاون ستاد انتخاباتی روحانی با بیان اینکه روحانی اصلاح‌طلب نیست بلکه مشی اصلاح طلبی دارد، گفت: "عارف نیز رسما اعلام کرد روحانی اصلاح‌طلب نیست.

قائم مقام ستاد انتخاباتی روحانی با اشاره به اینکه حداد عادل به نفع جریان اصولگرایی کناره‌گیری کرد، گفت: عارف نیز به نفع جریان اصلاح‌طلبی از انتخابات انصراف داد."
سوالی که در این جا مطرح می شود، این است که فردی که به اصلاح طلبی اعتقادی ندارد چرا خود را اصلاح طلب جا زده است؟ آیا جمع کردن رای بر اخلاق مقدم است؟ آیا یک کاندیدا می تواند قول دهد اما به قولش عمل نکند؟
اگر بخشی از اصلاح طلبان بخواهند طبق شعارهای روحانی و طرفدارانش به او رای دهند، آیا در آینده از او انتظارات فرا قانونی نخواهند داشت؟ او چه جوابی خواهد داد؟ آیا به خواسته های غیر قانونی بخشی از اصلاح طلبان تن خواهد داد؟
به هر حال جمع کردن آرای هر گروه و قشری به هر وسیله امر پسندیده ای نیست. عارف هم بارها به اصلاح طلب نبودن روحانی تاکید کرده بود و به صورت ضمنی او را کاندیدایی نامیده بود که پایگاه مشخصی ندارد و می خواهد با شعارهای مبهم، آرای اقشار مختلف را به دست آورد.
کارشناسان، رفتارهای کاندیدایی چون روحانی را در عرف سیاسی نا موجه می دانند و حضور امثال او را حرکتی غیر دموکراتیک و ناشی ضعف احزاب می دانند. اگر کاندیداها به نمایندگی از احزاب در انتخابات حاضر شوند، هیچ وقت شاهد هندوانه ی سربسته ای چون روحانی نخواهیم بود.
منبع:سر نیوز